En als je niets verandert?

Dit is wat er gebeurt als je brein overbelast is en geen ruimte krijgt om te herstellen.

Je blijft alles volhouden, op wilskracht. Je blijft je aanpassen. Je blijft jezelf overtuigen dat het 'nu eenmaal zo is' of dat het 'over een tijdje vast rustiger wordt'. Maar dat gebeurt niet.

Langzaam maar zeker raak je verder verwijderd van wie je werkelijk bent. Je bent prikkelbaar, kort ontje en af en toe een emotionele achtbaan.

Je wereld wordt kleiner. Je doet minder, voelt minder en sluit je steeds meer af van de buitenwereld. Je raakt in een isolement. 

Sociale contacten verwateren, omdat je te moe bent om af te spreken. Waardoor er uiteindelijk geen sociale contacten meer overblijven.

Je lijf begint signalen te geven — hoofdpijn, buikklachten, slaapstoornissen. Nadat je hoofd overbelast is geraakt, begint nu ook je lijf zijn tol te eisen. 

Je gaat geloven dat dit is wie je bent geworden. Maar dat ben je niet.